برای سخـنِ روزگــار هـم که شده یـک بار مــ ـــردانــه به پـایِ حـرف

هــایـم بنشیــن. . .روزهــای زندگیـم پــُر

 شـده از لحظه هـایی که نمی گذرند. . .

تـ ــو نیستـی امــا. . .نفهمــیدی که فـراموش کـردنت کـار من نیست. . .

بهـتر بود کـار سـاده تــری از مــن میخواستی. . .

مثـلا جـان کـندن بـرایت. . .

جــای خــالـیت همه چــیز را به لــرزه انداخت. . .

حتــی قلبم را. . .

زیر ایــن سقــف اتــاق همــراه با سکــوت مــرگ بــار . . .

بـا بغض هــایی که شبــانه روزمهــمان نـاخوانده ام شدهـ انــد. . .

شــب هــایــم رابـه صبــح مـی رســانــم. . .

بگــذریــم مثـل همیشه. .

 .

روزهــا،ســاعت هـا،دقیقــه هـا وثــانیه هـاســت کــه. . .

تــ ـــورفتــ ــه ای